semiotyka

Przesłanki semiotyczne narracji

Semiotyka powiększa zasięg swojego oddziaływania. Rokrocznie pojawiają się coraz to nowe prace o systemach znakowych, wyłaniają się nowe kierunki badawcze, powstają ośrodki naukowe o swoistym formalnym lub nieformalnym profilu organizacyjnym, penetrujące nie zbadane dotąd kręgi przejawów semiotycznych. Tytułem przykładu wymienimy dwa przodujące ośrodki serniotyczne: radziecki — skupiający przede wszystkim grono pracowników Instytutu Słowianoznawstwa w Moskwie i Uniwersytetu w Tartu, oraz francuski — grupujący badaczy związanych z paryskim Ośrodkiem Studiów nad Komunikacją Masową.

Semiotyka i poetyka

Radzieckie prace semiotyczne do niedawna były znane w Polsce jedynie bardzo wąskiemu gronu specjalistów od lingwistyki i poetyki. Stan ten nie wynikał z braku zainteresowania badaniami tego rodzaju; przeciwnie, od czasu, kiedy idee strukturalizmu zadomowiły się w szeregu dyscyplin humanistycznych (dodać należy, że w szerszej skali proces ten zaczął się przed niespełna dziesięcioleciem), coraz wyraźniej rysuje się społeczne zapotrzebowanie na wiedzę o języku, o nielingwistycznych systemach znakowych.